بر هم کنش گونه های آنیونی کروم (vi) با لیگاندهای ماکروسیکل به منظور استخراج کروم (vi) از محلول های آبی

در این پروژه تحقیقاتی استخراج کروم (vi) توسط لیگاندهای ماکروسیکل مورد مطالعه قرار گرفت. به این منظور چهار لیگاند ماکروسیکل l1، l2، l3 و l4 به روش مستقیم و رقت بی نهایت سنتز شدند. سپس از روش استخراج مایع – مایع جهت استخراج cr(vi) استفاده شد. به این نحو که 10 میلی لیتر از محلول آبی دی کرومات پتاسیم با غلظت m4-10 را به مدت یک ساعت و در دمای 25 درجه سانتی گراد در تماس با فاز آلی m3 -10 (محلول یکی از لیگاندهای l2 و l3 در دی کلرومتان) قرار می دهیم، البته این تماس همراه با همزدن مغناطیسی است. اندازه گیری جذب محلول آبی به روش اسپکتروفتومتری قبل و بعد از تماس، میزان استخراج را نشان می دهد. لیگاندهای ماکروسیکل در تماس با محلولهای آبی اسیدی شده قادرند به فرم کمپلکسهای یون- اکسونیوم یا یون- آمونیوم درآیند. این توانایی اجازه می دهد که انتقال اکسوآنیونهای کروم از فاز آبی به فاز آلی صورت گیرد. همچنین در این تحقیق اثر عواملی چون ph، نوع اسید، نوع حلال، مدت زمان تماس، غلظت لیگاند و نوع لیگاند بر روی فرآیند استخراج بررسی شد. مطالعات نشان داد که بیشترین راندمان حذف در مدت زمان یک ساعت، 5/3 = ph (اسیدی شده با اسید کلریدریک)، حلال دی کلرومتان و غلظت مولی ده برابر از لیگاند ماکروسیکل نسبت به کروم صورت می گیرد و از میان لیگاندهای مذکور لیگاند های l2 و l3 درصد استخراج بالاتری را نشان دادند که میزان استخراج این لیگاندها به ترتیب 48/80 و 46/82 درصد می باشد.